Ah be İkbal'im, o gencecik yaşında bunları hiç haketmiyordun. Çat kapı gelen bir haberle mesut olacağını sandılar fakat kabusun oldular. Abinin pişmanlığı da hiçbir işe yaramadı. Kendi evinde, sığınağın sandığın yerde acı çekiyordun. herkes de görüyordu ama ses çıkarmıyorlardı. neden? hiç. konuşamadın, izin vermediler, korktun. sonra bir bakmışsın gebesin. hayat senin için daha da kötüye gitti. o rezil adamın kanı vücudunda akıyordu. herkes bu haberle seni biraz daha geciktirmeye çalıştı. işler yolunda gitmiyor, iyice canın acıyordu. abin korkaklığından -evet korkaklığından ikbal bunu kabul etmelisin- seni bu amaçsız işin içine soktu. kendisi lamia'nın hülyasında kaybolmuştu. senin için en ufak bir çabada bulunmadı. seni işin içine soktu ve o adamdan yine hak etmediğin azarları işittin. her gün evi terk eden o adam bu sefer sana şiddet uygulayarak terk etti ve ölüm fermanını imzaladı. o günden sonra kendine gelemedin. düşük yaptıktan sonra o küçük, çocuk bedenin buna dayanamadı. sessiz çığlıklarını duyup en ufak bir müdahalede bulunmayan ailenin, abinin kolları arasında bu zalim evden, dünyadan bu sefer sen çektin gittin. ailen mi? kendilerine gelemediler. ama pek dert etme İkbal'im kimse senin katlanmak zorunda olduğun acılara müdahale etmedi. Kısacası, benim gözümde abinden çok bu hikayenin yananı sen oldun.

Mai ve SiyahHalid Ziya Uşaklıgil · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202126,9bin okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

minaと