Kelimelere gerekli özeni göstermiyoruz. İnsanlara, duygulara, hak eden hiçbir şeye gerekli özeni göstermiyoruz. Yollarımız hep bir telaşla geçiyor. Sanki yolun sonu varmış, varılacak bir yer varmış gibi aceleyle yaşıyoruz her şeyi. Oysa gidilecek çok yol var ama bir bitişi yok. Hep bi arayış, hep bi kayboluş, hep bi yokuş...