Yaşamı sevinçle kabullenmiş ve yaşamının sonunu da sevinçle kabullenmiştir-, bir kez ölünce, ölümü sevinç içinde bekliyordur: yere uzanmış bekliyordur. "İşte o zaman, mutsuzluk baş gösterdi," der. Bu umutsuzluk, ölümün olanaksızlığıdır, büyük insani kaçamaklar üzerine yöneltilmiş acı alaydır, gecedir, hiçliktir, sessizliktir.
Sayfa 76Kitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.