İstanbul'un işgal altında bulunduğu günlerde Mustafa Kemal arkadaşlarıyla bu evde sık sık toplandı. Samsun'a hareket ettiği gün 16 Mayıs 1919'a kadar bu evde oturdu.
İçeriye giriş yapmadan önce, ellerimle binanın taşlarına, boyasına dokundum. Sanki o yılları yaşamışım, direkt olarak gözlerimi yumdum binaya sarıldım ruhum adeta bina ile bir bütün oldu.
İçeriye girdiğim zaman zaten direkt olarak duygulandım.
Hele ki merdivenleri kullanarak üst kata çıkarken yan koruma sütunlarına dokunarak, hissederek merdivenleri çıkmak tarifi olmayan bir duygunun hissiyatını farklı bir güzellikte yaşamamı sağladı. Elbette tüm bunlar ile sınırlı değil!
Satırlara nasıl sığdırabilirim ki? Yalnız satırlar değil, anlatmak ile biter mi tüm bu harikulade var oluş!!!
Ama son katın, sol tarafında 'Ebediyete Yolculuk' yazısını görünce aklıma Lord Kinross'un Atatürk'ün vefatı bölümünü okumakta nasıl zorlandıysam, işte bu son yolculuk olan odaya dair eşyaları yahut fotoğrafları nasıl görmeye dayanabilecektim bilmiyordum ama sonunda adımımı attım.
Ve, vayyy bee tüm zorlukların, tüm bu imkansızlıkların, ATAM sen nasıl üstesinden geldin dedim kendi kendime.
Elbette Mustafa Kemal Atatürk'ün şahsını yahut şahsiyetini takdir etmek benim ne haddime diyor ve burada noktalıyorum...
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.