Mona Lisa kaybettiği tebessümü hâlâ bulamadı tarla kuşum...yine de bir yanağı gülüyor gibi sanki...ve Munch'ın çığlığı sence hangi coğrafya'ya paraşütle düştü ?..sen burda kestirirken, düşler ölçülü bir memnunluk ifadesiyle yüzüne oturmayı planlıyor...yanağını o küçük yumruğuna dayayan yabancı uyruklu bir hüzün de; geriye kalan boşluktaki tebessümü yoketmek için fırsat kolluyor...seni bekleyen üzüntüyü başka bir yazıda anlatacağım duvar...ama çekirdek aile olmamıza az kaldı...bu tıpku Rina'nın: "nasıl dokunim balığa, nasıl dokunim? onunla aramızda duygusal bir bağ var" demesine benziyor...bak burda her gün r.eşit olmayan sözleri isteme merasimine gerek duymadan baş-göz ediyoruz...hiç değilse sizin orda, insan içinde bulunduğu dramı içerden kilitledi mi oluyor...biz burda tek tabanca taşıyoruz üstümüzde...bak görüyorsun işte adilik belirtisi gösteren başka bir imgeye bile bile yakalatıyorum kendimi ve kederinden kudurmuş cümleler kendilerini bir binanın mayıs katından aşağı atıyor...birkaç harf arkasından secdeye durmak istese de Marks'çı düşüncelerinden ötürü diğer cümleler buna karşı çıkıyor...
eskiden sesini içerden kilitledi mi oluyordu be tarla kuşum...şimdi bastırmaya çalıştığım her çığlık, kırılma hattından geçiyor...
sen de b.asıp geçme sakın gözüm...