Mutlak, Sonsuzluk'tur; bu nedenle ona ilişkin her türlü yargı O'nu sınırlamaktan ibaret olacaktır. Sonsuzluğun görkemi ve güzelliği bizim sınırlı düşüncelerimize ve terimlerimize asla sığmaz ve dile gerilemeyen olarak kalır.
Parabrahman ya da Mutlak bütün efsanelerde yalnızca felsefi bir kavram olarak ele alınır; Kozmos'un varoluşunu ve yok oluşunu belirleyen ilke, yasa olarak gösterilir.
Ama din görevlileri bu felsefi kavramı kişiselleştirerek, onu 'Bir Tanrı', 'Yeryüzünün ve Cennetin Yaratıcısı' gibi düşüncelere dönüştürmüşlerdir. Böyle olunca da bu yüce kavram, Evren'in Efendisi tanrı biçimini almıştır. Ve bu insanı tanrıya belli bir kişilik atfetmiştir: O kızan, cezalandıran, ödüllendiren bir Efendi olup çıkmıştır. Kendisine kurbanlar vererek ve görevlilerine bağışlar yaparak ikna edilen bir tanrı! Oysa kadim efsaneler böyle bir tanrıyı tanımazlar.
Sayfa 24
·
56 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.