Eveett yine bir Dostoyevski kitabı bitirdim ve tabi ki çok mutluyum:)) Eğer bir Dostoyevski okuyucusuysanız kitap aslında tam dosto tarzında ama biraz karmaşık. Kitap 9. Dereceden bir memur olan Golyadkin adında bir karakterin odasında uyanmasıyla başlıyor sonrasında ise bu karakterin kafasının içini okuyoruz gibi devamlı onun çerçevesinde gidiyor kitap. Kahramanımız Golyadkin başlarda pek anlaşılmasa da bir şizofreni ama bunun altında yatan sebepler var. Kitapta Golyadkin klasik bir memurdur ve çevresindeki kimse tarafından ne dinlenir ne kabul görülür , ciddiye alınmaz hatta uşağı Petruşka çok geçiyor kitapta onun uşağı olmasına rağmen o bile kahramanımızı ne önemsiyor ne de ciddiye alıyordu:( Kendini dışlanmış hisseden bu karakterimiz bir kadına da aşık ve tabi bunun için de yetersiz görünüyor, kitapta neden aşık olduğu tam olarak belirtilmiyor açıkçası sonlara doğru kadının yazdığı bir mektup var sadece kadının hislerine dair . Kitap bu açıdan biraz karmaşık. Mesela bir yerde de çıkıp alışveriş yapıyor pazarlık yapıyor vs ben oraları da tam çözemedim açıkçası karmaşıktı biraz. Kendini yaşadığı çevreye işyerindeki arkadaşlarina , uşağına, psikoloğuna benimsetemeyen bu karakterimiz aslında olmak istediği kişiyi görmeye başlıyor. Aynı Golyadkin fakat çok farklı da.. Benim kitapta zirve dediğim yerlerden biri zaten Golyadkin' in öteki Golyadkin'i ilk görmesiydi. V. Bölümde geçen Golyadkin'in yağmurlu bir havada çok kötü bir psikolojiyle buhranlı bir şekilde eve gitmeye çalışırken farketmesi yolda geçen birine o kişiyi gördünüz mü diye sorunca kimseyi görmedim demesi ve Golyadkin'in eve vardığında ötekinin ondan önce eve varmasi odasına girdiğinde tamamiyle kendisinin aynısı olan bu adamın yatağında oturması beni çok etkilemişti açıkçası. Öteki Golyadkin gerçek Golyadkin' den çok farklıydı çünkü kahramanımız kendisinin sürekli dürüst olduğunu maskeyi sadece balolarda taktığını içi dışı bir biri olduğunu anlatıyordu fakat öteki Golyadkin bunlarin tam tersiydi düzenbaz, kadınlara düşkün, yalancı biriydi ama bunların yanında bir farkı daha vardı insanlar onu kabul etmiş ve sevmislerdi. Golyadkin belki de ne kadar öteki Golyadkin'i düşmanı olarak görse de onu içten içe kıskanıyordu çünkü senelerdir kendini kabul görmeyen kişiler öteki Golyadkin'i bağrına basmışlardı bir nevi. Tabi kahramanımız bu Golyadkin' i insanlar gerçek Golyadkin sanacak diye çok korkuyor. Sürekli anlatmaya çalışıyor ve bu benzerliğin insanları şaşırtmaması onu çok şaşırtıyor, aslında bu beni de şaşırttı açıkçası ama kitapta başka karakterler tam anlamıyla anlatılmamış zaten mantıklı bir olay örgüsü ve anlatım yok buna da çok şaşırmamak gerekiyor sonuçta şizofreni bir hastanın kafasının içini okuyorduk biraz da. Ben farklı karakterlerin Öteki Golyadkin'i benimsemesinden dolayı aslında onun hayal ürünü mü yoksa gerçek biri mi olduğunu tam anlayamadım. Benliğimizin içinde herkesin aslında olmak istediği bir profili vardır değil mi?? Keşke böyle olsaydım da insanlar beni daha başarılı daha güzel vs vs bulurdu diye düşünürüz çoğu zaman. Öteki beni herkes Bay Golyadkin gibi göremez belki ama içinde bir yerlerde o Öteki vardır. Dostoyevski' nin 25 yaşında yayımlamış olduğu Öteki belki de sonrasında yazdığı o büyük roman karakterlerin en büyüğüdür henüz kariyerinin başlarında bu derece insan zihnini, yaşadığı karmaşık buhranlı psikolojiyi yazıya dökmesi çok çok iyi bir yazar olduğunu gösteriyor açıkçası. İyi ki bu dünyadan geçtin Dostoyevski... Kitapla kalın:)

ÖtekiFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201922,3bin okunma

·

116 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem Çetin