Günübirlik Hayatlar - I. D. YALOM /Gerçek Psikoterapi Öyküleri
"Hepimizinki günübirlik hayatlar; hatırlayanın, hatırlanandan farkı yok. Hepsi geçici. Hem anılar hem de onların nesnesi. Her şeyi unutmuş olacağın günler kapıda, her şeyin seni unutacağı günler yakın."
Marcus Aurelius'un 
Düşünceler kitabından bu alıntıyla başlıyor eser. Yalnızca anlamlı bir giriş, bir rastlantı değil bu. Eserde de sıklıkla görülüyor Marcus Aurelius... Kimi kitaplar vardır yer eder hayatında, kimi değiştirir okuyanın hayatını... Eserde de öyle bir etkiye sahip Düşünceler.
Günübirlik Hayatlar
Farklı insanların, farklı hayatların gerçek psikoterapi öyküleri. Yalom'un hümanist, bütünsel yaklaşımı, yılların tecrübesi... On farklı insan, her birinin bambaşka hikayesi...
Ölüm korkusu yaşayan genç bir adam,
Öfke sorunu yaşayan bir kadın,
Yaşlanmanın kendisine getirdiği kısıtlamalarla mücadele eden bir adam,
Ölmekte olan bir insanın anlam arayışı,
Başkalarının derdine derman olurken kendini teskin edemeyen hemşire,
Geçmişinden kaçamayan bir insan,
İki kişi yaşadığını sanıp tek kişi yaşamak, tek kişilik deneyimler...
Nietzsche'nin de dediği gibi, "Neden'i olan, Nasıl'a katlanır." (s. 162)
Yıllar önce bir kitap okumuştum, onu anımsattı bana: 
Bir Psikiyatristin Gizli Defteri O eser de tıpkı Günübirlik Hayatlar gibi gerçek hayat hikayelerine dayanıyordu. Okunanların gerçek olduğunu bilmek okuru daha derinden etkiliyor, gerçek kurgudan her zaman daha çarpıcı. Hiçbir kurgu ne kadar ustaca kurgulanırsa kurgulansın gerçek gibi vuramıyor insanı.
Ve kendimi alamadığım bir de dizi geldi aklıma: Kırmızı Oda. Her terapi orada olduğu gibi canlandı gözümde.
"Her şeyi unutmuş olacağın günler kapıda, her şeyin seni unutacağı günler yakın." (s. 184)
Farklı hayatlara tanık olurken aslında kendi hayatımızı deneyimliyoruz. Terapideki insanlarla benzer, hatta birçok ortak noktamız var. İki kişilik sandığımız hayatlarımızın çoğu tek kişilik aslında. Ölüm korkusu, yaşlanma, anlam arayışı, öfke, yakamızı bırakmayan geçmiş. Derken bir bakıyoruz terapi koltuğunda oturan biziz aslında. Irv Yalom bizim problemlerimize çözüm bulmaya çalışıyor. Bu bir empati de değil aslında. Birçoğumuz terapiye destek duyan ancak bunu kabullenemeyen, kabullense dahi yaşadığı hayatın bunu izin vermediği insanlarız. Günübirlik hayatlar işte...
"İnsanlarla buluşmaya ayırdığım zamandan çok daha fazlasını onlardan kaçmaya ayırıyorum." (s. 99)
Bir asosyallik ya da sosyal fobi değil bu. Kafamızın içinde o kadar büyük ağırlıklar taşıyoruz ki başkalarını kaldıracak gücü kalmıyor zihnimizin. Bir zamanlar Robinson'un düştüğü ve kurtulmak için can attığı ada birçoğumuzun hayali olmuş durumda. Yanımıza almak istediğimiz üç şey falan yok, düşsek yeter.
Çok sevdiğim bir eserle daha karşılaştım kitabı okurken. Hayatımı değiştiren, okuma sürecime damga vuran, dünyanın en başarılı eserlerinden biri: 
Gazap Üzümleri Okuduktan sonra içinden çıkmam günler almıştı, ismini gördükten sonra dahi birkaç saat düşünmekten kendimi alamadım. Bu vesileyle anmış oldum. Buraya kadar geldiyseniz eğer onu da "okumadan ölmeyin".
"Bazen sahip olmadığım bir hayatın yasını tuttuğumu düşünüyorum." (s. 150)
Sadece şunu düşünmenizi istiyorum:
Kendi hayatınızın sahibi misiniz?
Yoksa kendiniz için yaşamayı bırakalı çok mu oldu?
Sizi zihninizdeki cevaplarla başbaşa bırakarak incelememe son veriyorum.
Tabii çok sevdiğim bir alıntıyla:
"Ona sarılmak istedim ama aramızdaki uçurum, köprü kurulamayacak kadar genişti." (s. 64)
··
8.6k views
Eskiden uygulamaya 2 saat girmesem merak ederlerdi, şimdi bir buçuk gündür yokum kimse de dememiş ki: "Hoca neredesin?"
Bu yorum görüntülenemiyor
Aylardır rafta bitirilmeyi bekliyor.
Günübirlik Hayatlar Dün kitaplıktan alınca kitabı yarım bıraktığımı fark ettim. . Son zamanlarda da kitaba denk gelip duruyorum . . Evrenin bir mesajı olmalı bu ya da ben öyle anlamak istiyorum 🤭🙂 Tembellik etmeyi bırakmamın zamanı gelmiş geçiyor galiba 😄
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.