Kız çocukları küçük yaşlarına rağmen oyunlarında hep büyüklerini taklit ediyor, onlar gibi konuşup, onlar gibi davranıyorlar. Çocuk hâlleriyle yetişkin olmayı öğreniyorlar. Büyüklerin oyuncakları olan bu çocuklar, plastikten yapılma küçük bebekleri, yani küçük insancıkları kendilerine oyuncak yapıyor ve onlara çocuklarıymış gibi bakıyorlar. Hatta küçük oyuncakların bile kendi çocukları var.
İnsanlar oyunları kendi yaşamlarının dışında kurmaca bir yaşam olarak tasavvur ediyorlar; böyle olunca da bu kurma- canın dışında yer alan kendi yaşamları gerçek hayatın ta kendisi oluveriyor. Bu sayede kendilerini normal insanlar olarak görmeye başlıyorlar ve yaşadıkları hayat olması gereken, yaşanabilecek tek hayat oluyor.
Sayfa 27Kitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.