160 syf.
8/10 puan verdi
Herkese yeni bir incelemeden merhabalar. Öncelikle kitabı Levent Cinemre çevirisiyle okuduğumu görüp bana bu (youtube.com/watch?v=I4sFGVy...) videoyu atan ve izlememi sağlayan 
Barış'a teşekkür ederim. Çok keyifli bir söyleşi olduğu için sizinle de paylaşmak istedim. Keyifli dinlemeler şimdiden.
Kitap kahramanımız, uyurken farklı uyanıkken farklı hayatlar yaşayan biri. Hatta kendi tabirine göre kişilik bölünmesi yaşıyor. Zira uyanıkken günümüz dünyasında, uyurken ilk insanların yaşadığı çağlarda yaşıyor.
Kitapta ilk çağlarda var olan 3 tür insandan bahsediliyor. Bu kısmı olduğu gibi Levent Cinemre'nin sonsözünden alacağım:
1. Ateş İnsanları: Üç türün en gelişkini. Birbirleriyle konuşuyorlar. Ateş yakıyorlar. Ok ve yay kullanıyorlar. Vücutları ötekilere göre daha kılsız. Tezcanlı bu türe ait ama onlardan ayrı düşmüş.
2. Ağaç insanları: Üç türün en ilkeli. Ağaçlarda yaşıyorlar. Herhangi bir alet kullanmıyorlar. Görünümleri "Halk"a göre daha ilkel. Kızılgöz bu türün bireyi.
3.Halk: Ağaçtan yere inip mağaralarda yaşamaya başlamışlar ama henüz ağaçlarla bağlantılarını kesmemişler. Bir dil geliştirememişler. Konuşmuyorlar ama somut anlamlar yükledikleri sesler çıkararak (carlayarak) birbirleriyle anlaşıyorlar. Geliştirdikleri aletler son derece basit. Kafatasları basık, alınları geriye doğru yassı. Kıllılar. Kitabın kahramanı Kocadiş bu türün üyesi.
Kitap, genel olarak bu üç türün birbiriyle ve kendi türleriyle olan ilişkisini anlatıyor. Örneğin Kocadişle Tezcanlı'nın ilkel aşkını, Kızılgöz'ün sürekli kadınları kaçırıp tecavüz etmesini ve sonra öldürmesini, ateş insanlarının diğer insan soylarını yok etmeye çalışmasını ve dahasını...
Kitabı okurken geçmişe doğru yolculuk yapıyor ve insanın gümüzdeki gelişkin haline ulaşmadan önceki ilkelliğine tanık oluyorsunuz. Düşünemeyen, şeyler arasında ilişki kuramayan, muhakeme yapamayan, neden - sonuç ilişkisi kuramayan ilkel insanlar...
Örneğin bir yerden bir yere su taşıyabilmenin mümkün olduğunu ve bunun için su kabaklarını kullanabileceklerini çok geç keşfediyorlar. İki büyük yaprağı birleştirip yemiş taşıyorlar ama sepet yapacak kadar akıl yürütemiyorlar. Kütüğün su üstünde yüzebildiğini yeni keşfediyorlar. Ateşi ise hiç görmemişler...
Kısaca insanı insan yapan bütün değerlerden yoksunlar ve adeta birer hayvan gibi yaşıyorlar. Konuşabilmenin önemini fark ediyorsunuz kitabı okurken. Yazabilmenin. Hukuk kurallarının ve düzenin...
İki bölüm çok hoşuma gitti. Bunlar; bugün bizde yer etmiş bazı hislerin ilk atalarımızın bize genetik miras olarak kalan korkular olduğunu açıklayan bölümlerdi.
İlki; uykuda düşme hissi. Ağaçta yaşayan ilk atalarımız uyurken yere düştükleri için aynı hissi günümüzde biz de yaşamaktaymışız. Fakat dikkat ettiyseniz bu düşme hissinde hiçbir zaman yere çarpmayız. Bunun sebebini yazar şöyle açıklar: Yere çarpmak yok olmak olurdu. Ağaçlarda yaşayan atalarımızın yere çarpanları hemen ölmüştür... Siz ve ben yere çarpmayanların soyundan geliyoruz...
İkincisi; karanlık korkusu. Geceleri vahşi doğada korunaksız yaşayan atalarımız geceleri karanlık içerisinden gelen vahşi hayvanlar tarafından saldırıya uğrama riski ile karşı karşıya kalmışlardır hep. Bu haklı korku da ırksal hatıra olarak günümüze kadar gelmiştir.
İnsana bile benzemeyen ilk insanlardan bugüne kadar taşınan bazı "İnsansı" davranışları fark ettim kitabı okurken ve canım sıkıldı. Örneğin erkeklerin kadınlara tecavüz etmesi, onları dövmesi ve hatta öldürmesi. Yahut fiziksel olarak güçlü olanların kendilerinden güçsüz olanlar üzerinde güçlerini kullanmaları ve onlara yapabilecekleri her şeyi yapmayı kendilerine verilmiş bir hak olarak görmeleri...
Kitabı evrim konusunu merak edenler başlangıç kitabı olarak okuyabilirler. Gayet hoş bir kurgusu ve akıcı bir dili var. Üstelik günümüzde edindiğimiz bilgilere büyük oranda ters düşen bilgiler de vermemiş yazar, yazıldığı dönemin bilgi konusundaki olanaksızlığına rağmen.
Başka bir Jack London kitabında buluşmak üzere keyifli okumalar herkese.
··
652 görüntüleme
Rica ederim..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.