İlksöz: Sen her olan biteni sebepsiz mi sanarsın. Herkesin sahipsiz toprakları sahiplenip, üstüne köy, şehir kurdukları yıllardır. Ankara yolu üzerinde iki köy arasındaki o topraklar da Muhtarın rüyasına girer, al buraları senindir der bir zat-ı muhterem. Ama o toprakların sahibinin olduğunu, yaşamasalar da sahiplerinin olduğunu görmezden gelir gözünü toprak doyuracası Muhtar. Ne derler: eden bulur... Karışık başlar hikâye. Kurgunun oturması biraz zaman alır. Sayfalar ilerledikçe: Dayak yedikçe dövüş ustası olan Ömer, Okuduğu ezanla insanları beş vakit namaza başlatan Aşut, Hacı ama daha çok Acı olan insanlıktan ve üstüne üstlük dinden de nasibini almayan Muhtar Hacı Naci, Hacı değil ama o mertebeyi çoktan aşmış Muzaffer Hoca, Öksüzlerin babası Hüdai Ağa, Vazife ile vicdanı arasına sıkışıp kalan Menderes Komser, Ve Tabii ki Çeto dahil olur hikâyeye. Her yeni karakterle iyice dallanıp budaklanan kurgu Ömer'in etrafında yumak olur topaklanır. O andan itibaren daha bir sarılır hikâyeye okuyucu. Hiçbir şeyin sebepsiz olmadığını gözümüzün önüne bir kez daha koyan hikâyenin sonu da Sezgin Kaymaz damgasıdır. Arka arkaya gelen birkaç sayfada bence okuyucu üç sonla karşılaşır: ilkinde hüzünlenip gözyaşı döker, ikincisinde tüyleri diken diken olur, sonuncusunda da oh be içimin yağı eridi deyip gülümsetir. Ürküten, ürkütürken güldüren, güldürürken hüzünlendiren kalemin sahibi Sezgin Kaymaz bir kez daha yüreğimden vurdu beni. Okuduğum üçüncü kitabı sonunda bu duyguya tekrar tekrar ulaşmak istediğimi bir kez daha anladım. Hem Sezgin Kaymaz hem de Kün tavsiyemdir. Mutlaka okunası ki görülesi, duygular nasıl ray değiştirip durur arka arkaya gelen cümlelerle. Kitapla. Sağlıcakla. . . . Sonsöz: Sen yapabildiğin kadarını yap, yapamadığını bırak kim yapıyorsa yapsın. Ne övün yaptım diye, ne dövün yapamadım diye. Yapıldıysa da sebep sen değilsin, yapılmadıysa da ... .

KünSezgin Kaymaz · İletişim Yayınevi · 2023909 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan