Serinin birinci kitabını okuduğumda Paul ile empati kurabiliyordum ve bu beni romanın içine daha çok çekiyordu, heyecanlandırıyordu.
Ancak bu kitapta eskiden tanıdığımız genç çocuk tanrı gibi görülen bir imparator olmuştur. 500 gezegenin fatihi 90 tanesinin felaketidir... Dolayısıyla serinin bu kitabını okurken karakterlerle (özellikle Paul ile) maalesef empati kuramadım, zaman zaman sıkıldım ve karakterlerin iç hesaplaşmaları beni bezdirdi.
Özellikle akıl oyunları bakımından Asimov’un tarzına çok benzettim. Yine de serinin hatırına okunması gereken bir kitap.