Şeyh Sâfî (rah) nakleder:
Bir gün Nakşibendi yolunun büyüklerinden Hâce Azizân Ali Râmitenî'nin (k.s) huzurunda, bir zat, "Hakk'a âşıklar bir anda iki bayram ederler." mısrasını okudu. Hazret:
-Hayır! İki değil üç bayram ederler, dedi. Adam bunun nasıl olduğunu sorunca Hâce Azîzân şöyle açıkladı:
-Kulun bir kere Allah'ı (c.c) anması Hak Teâlâ'nın onu iki anışı arasında gerçekleşir; böylece üç bayram bir arada olur.
Bunun manası şudur:
Hak Teâlâ önce kendisini anması için kuluna yardım eder. Bu yardım sayesinde kul Allah'ı zikreder. Sonra Allah (c.c) kulun yaptığı zikri kabul ederek ona ayrı bir şeref daha bahşeder. Şu halde kul için "Allah'ın yardımı" birinci bayram, "kulun Allah'ı anması" ikinci bayram ve "Allah tarafından kulun amelinin kabul edilmesi" üçüncü bayramdır.
(Şeyh Sâfi, Reşehât: Hayat Pınarından Can Damlaları, s. 94)
Sayfa 260
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.