Musibetlerin ve özellikle de manevi acıların kişiye kattığı olgunluk yadsınamaz. Şımarıklığı siliyor. Vikipedi'ye "ıstırap" yazmak bile temel bir perspektif edinmeye yeter. Çiğ olanı pişirmek iyidir ama çok pişerse içi yanabilir :)) İnsanın iç ışığını söndüren, yaşama sevincini yok eden, ruhunu bedenden zeytinyağı gibi sıkıp çıkaran acımasız acılar; akıl ve dualar ile defedilmeye değer. 🖐🏻
İnsanları ne kadar düşünürsem düşüneyim beni o kadar düşünmediklerini öğrendim.
Her ne kadar çok seversem ve kal dersem ardına bile bakmadan gidebileceğini öğrendim.
Dilin karşısındaki gözlere söyleyemediği sözleri parmakların kolaylıkla yazabildiğini öğrendim.
En fazla önemsediğim kişilerin benden hep uzaklaştıklarını öğrendim. İyi insan olmanın hep iyi sonuçlar getirmemekte olduğunu öğrendim.
Ve kalbim ne kadar kırılmış olursa olsun dünyanın benim acılarımdan dolayı durmadığını öğrendim...!