Hayatlarımıza dahil ettiğimiz kişileri benzerlerimizden mi seçiyoruz? Benzer kırıklık ve kırgınlıkları olanlardan örneğin? Ya da hayata alışma süreçlerimize göre mi? Başarısızlıklarımıza, deliliklerimize, yapmak isteyip ‘yapamadım’ diyeceğimizi şimdiden kararlaştırıp bulduğumuz bahanelere göre mi? Sessiz Sahil benzerlikleriyle ayrışan kişilerin bir araya gelip bir arada kalamayışlarının hikayesi. Sevgisiz kalışıyla donmaya yüz tutan kadının, eline ne aldıysa değerini bilemeden kaybeden erkeğin, içinde hep koca bir keşke’yi besleyen babanın ve onların kendilerine benzeyen aile üyelerinin hikayesi.. . Mutsuzluklarımız da bulaşıcı mı sahiden? . Mutluluk Fotoğrafı ile tanıştığım (ki çok iyidir) Richard Yates pencerenin iki tarafından da bakabilen bir yazar. ‘İşte burada!’ diye bağırmadan anlatıyor sıradan hayatlardaki düğümleri. Sessiz Sahil’i de çok sevdim bu sebeple.. . Ayça Çınaroğlu çevirisi, Davut Yücel kapak tasarımıyla ~ . Not: bu ay okuma listeme Kurt Vonnegut’tan Kedi Beşiği’ni eklemiştim. Ve Sessiz Sahil’e başlarken yazarın ithafını gördüm: Kurt Vonnegut’a. Fleabag’den o meşhur sahneyi yaşar gibi oldum, ‘I love it when He does that’

Sessiz SahilRichard Yates · Yapı Kredi Yayınları · 202344 okunma

··

344 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan