kadriye: Üç yıl önce bugün kaybettim ruhumun en kıymetli parçasını. Şimdi tüm yıkılmışlığımla tutmaya çalışıyorum yasını. Lakin bu bedenim böyle bir acı daha önce tatmamıştı, gözlerim bile bilmiyor bu ıstıraba nasıl ağlanır. Yalnızca yaşlarım bir alev gibi içimi yakmasını biliyor ama ne acı ki insanlar yüzümdeki perişanlığı görmek için çabalıyor. Keder içinde kaybolmuş biri nasıl üzülür ki? Ölmüş bir insan nasıl haykırır ki tüm bitmişliğini? Eğer görebiliyor olsaydınız bile bu hallerimi, ben yine de göstermezdim parçalanmış yüreğimi. Çünkü böyle bir acıyı hiçbir insan hissetmemeli.

Üç yıl önce bugün kaybettim ruhumun en kıymetli parçasını. Şimdi tüm yıkılmışlığımla tutmaya çalışıyorum yasını. Lakin bu bedenim böyle bir acı daha önce tatmamıştı, gözlerim bile bilmiyor bu ıstıraba nasıl ağlanır. Yalnızca yaşlarım bir alev gibi içimi yakmasını biliyor ama ne acı ki insanlar yüzümdeki perişanlığı görmek için çabalıyor. Keder içinde kaybolmuş biri nasıl üzülür ki? Ölmüş bir insan nasıl haykırır ki tüm bitmişliğini? Eğer görebiliyor olsaydınız bile bu hallerimi, ben yine de göstermezdim parçalanmış yüreğimi. Çünkü böyle bir acıyı hiçbir insan hissetmemeli.

1 artı 1'leme

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

kadriye