Kitabın kapağına, adına, arka kapak yazısına bayılarak almıştım. Ketebe çok iyi iş çıkarmış ancak ne yazık ki Kadir Daniş için aynı şeyi söyleyemeyeceğim… “Don’t judge the book by its cover.” sözünü kendime hatırlatmış oldum bu öykü kitabıyla. Karun’un Yoksulları ile Üçüncü Kardeş adlı hikayeleri beğenmiş olsam da geri kalanı vasatın altındaydı bence. Çoğu öyküyü okurken ve okuduktan sonra “Eee, yaniii?” demeden geçemedim. Okuduğuma pişman değilim ama bir daha okumam mesela. Ama iyi ki almışım diyorum çünkü müthiş bir kapağı var, baktıkça gözüm gönlüm açılıyor. Harun Tan beyefendinin elleri dert görmesin.
