Bir soylunun gözünden Sibirya'daki sürgün hayatı; Dostoyevski 1849 yılında hapse atıldı. Rusya'nın ücra köşelerinden birinde hapis hayatı ve bununla beraber kürek cezasını da sürdürmekteydi. "Ölüler Evinden Anılar"ı da yaşadığı bu tecrübelerden esinlenerek yazdığı düşünülüyor. Aleksandr Petroviç Goryançikov, işlediği cinayetin ardından yargılanır ve Sibirya'ya sürgüne gönderilir. Kaldığı koğuştaki ağır yaşam şartları kendisi bir soylu olduğu için daha da ağırlaşmaktadır. Bunun üstüne hapishanedeki diğer mahpusların da kendisine ve diğer soylu arkadaşlarına karşı duyduğu nefret Goryançikov'un ilk yıllarını çok zorlaştırır. Ama yıllar geçtikçe ve her insanın -ağır suçlar işlemiş insanların- ruhuna bakıldığında bir kötülük bulunmadığını fark etmeye başlar. Bir yandan Rus adalet sistemini eleştirmeden geçmez; örnek olarak mahpusların binbaşı ile yaşadığı sorunları uzun uzun anlatmasını verebilirim. Ağır çalışma şartlarından, hapishanede neredeyse her şeyin kaçak ve yüksek maliyetli yollarla ulaşılabilir olmasından ve bunun beraberinde getirdiği durumlardan sık sık bahsetmiş. Yıllar geçtikçe iyi dostlar ve birbirinden özel anılar biriktirir Goryançikov; öyle ki hapishaneden ayrılırken bir miktar üzülmeden edemez. Dili orta kısımlara gelene kadar ağırdı ama daha sonra daha akıcı bir hâl aldı diyebilirim. Kitap Goryançikov'un mahpus hayatı sona erip ardından taşındığı kasabadaki bir sivilin kendisinin ölümünden sonra eline geçen anı defterini defteri okumasıyla başlıyor. Son bölümlere kadar bolca kişi, mekan tasviriyle karşılaşmak mümkün. Uzun bir olay akışı yok, kahraman anılarını parça parça anlatmış. Dostoyevski'nin dilini seven bir kişi rahatlıkla okuyabilir. Kitabı beğendim, farklı duygular yaşattı bana ve ben de kahraman gibi mahpuslardan ayrılırken üzülmeden edemedim. Tavsiye ederim..

Ölüler Evinden AnılarFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201914,6bin okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

lâmia