Dinden taviz vermediği için işkencelere maruz kalan müctehid İMAM-I MÂLİK
Talebeleri ve ahâli onun bu vaziyeti karşısında ağlaşmaya başladılar. İmam-ı Malik ise onları teselli ediyor ve zâlimin zulmünün yanına kâr kalmayacağını söylüyordu. Bu yaranın tesiriyle bekâ âlemine göçtüğünde taşkınlıkta bulunulmamasını, kendisi için dua edilmesini istedi. Çok geçmeden de H. 179 senesinde Medine'de vefat etti.
Büyük âlime zulmeden vâlinin isminin, o devirde ve daha sonraları nefretle yâdedilip, daha sonra da adının, sanının unutulmasına mukabil, Mü'minler, İmam-ı Mâlik'i asırlar boyunca unutmayıp, rahmetle yâdettiler ve bu büyük mazlumun ruhunu her vesile ile şâd etmekten geri durmadılar.
Sayfa 47
·
235 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.