"Yeteri kadar kötü günler geçirdim, artık biraz hayatımı yaşamak, dışarı çıkmak, arkadaş edinmek ya da belki pazar günleri pizzacıya gidebileceğim özgür bir erkek bulmak istiyorum. Senin, seni bekleyen ve merak eden Matilde'n var."
"Hayır, şu anda hâlâ köfte kızartıyordur o."
"Evet, ama seni benim sevdiğim kadar seviyor. Onun yaptığını herkes yapmazdı, inan bana ve bunu hiç hafife alma. Benim kocam da beni böyle sevmişti, onun için kendimi biraz olsun zorlamadığım için bugün pişmanım. Senin benim kadar yalnız kalmayacağın kesin."
Don Mimì bu sözleri duyduğunda kendini küçülmüş ve hatalı hissetti. İIk kazandığı parayla ona aldığı mercan kolyeye bakıp gururlandı.
"Seni tekrar bulduğum için mutluyum Ninella. Ama bir kez daha görüşürsek ancak o zaman mutluluğum kalıcı olacak."
"Kim bilir... ama șimdi beni Polignano'ya götür."
Don Mimì son bir kez onun dudaklarına yaklaştı. Onu bir meleği öper gibi sadece nefesiyle öptü. Karayel bu arada onları seyretmekten vazgeçmişti. Arabaya binip evlerine döndüklerini görmek istemiyordu.
Sayfa 299 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.