"Leyla'dan geçme faslındayım,Mevla'yı bulma yollarında" cümlesini tam anlamıyla bulduğum bir kitap.Benim için bizdeki tasavvufi düşüncelere oldukça yakın.Aşık olunan kişiyi değil,aşkı sevmek ve aslında kişinin bu erdemle yücelip Allah'a yakınlaşmasını oldukça güzel şekilde anlatan bir yapıt.Gerçekten beşeri aşka yapışmak ama kavuşamamak ilahi aşka insanı doğrudan götürür mü? O insanı da yücelikle sevmek bizler için Allah'a giden yolu kolaylaştırır mı? Ben bu duyguya ve çizgiye kendimi yakın hisseden bir insan olarak kitabı çok başarılı buldum, içimde bir şeyleri yaktığını hissettim,umarım siz de seversiniz.
