"Var gitme. Öfkenin doruğunda bir yalnızlık demleriz. Sonra, şiir kazırız içimizden kalabalıklara... Biz izimizi şiirle sürdük, mesafelerimiz kentlerceyken. İznimiz de şiirden çıkar. Ya kalırsın, yatağında su tutar bedenimi, Ya da gidersin, adın bir kez daha kahraman olur. Senin kadar ben de kaldım sevgili."
Sayfa 37 - Destek YayınlarıKitabı okudu
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.