Bizde de sınıf farkları insanların mutluluk derecesini etkilemiyor aslında. Kitapta nasıl şartlanma varsa normal hayatta da böyle şartlanıyoruz. Fakir, zenginin hayat şartlarını kabullenmiş durumda, isyan eden yok. Yoksa Türkiye'de %5lik kısımın mal varlığı, %95'e eşit olmazdı. Herkes halinden memnun. Şartlandırılmış mutluluk.
"Fazla mutluluk intihar demekmiş" kitapta. Aslında gerçek hayatta da böyle. İnsan mutluluğa alışınca süreğen mutluluk da mutsuzluk oluyor. Aslında bu dünyada distopik bir yaşam merkezi.
Ellerine sağlık. Güzel bir inceleme olmuş. Okumadığım bir kitaptı. İleride karşıma çıkarsa okuyabilirim artık.;)