Ne zaman bu son diyip nokta koysam; o nokta, muhakkak virgüle dönerdi.. Senden vazgeçmek demek, yokuş aşağı koşmanın heyecanından vazgeçmek demekti çünkü.. Kalp çarpıntısı ile kahkahaların karışmasıydı.. Ölürken; her kan eksilişinde, o acıda yaşadığını hissetmekti. Saçmaydı belki ahmakçaydı.. Gözyaşlarımla bir yaşam yaratabileceğim kadar fazla.. Absürt. Ama aşktı işte. Sevmenin koca bir kütle halinde kalbi darmaduman edişiydi. Ve şimdi heyecanlar beni yormuş, bir düzlükte sakinlikle yürüyorum.. Kalp çarpıntısı yapacak tek şey kahve.. Kahkahalarım dostlarım oldukça.. Yaşamak, acıdan uzak.. Gözlerim de yaşamın ilerleyişi kadar sakin. Ve bu son nokta. Mürekkebim bitti.
01:04/12 Eylül'23