Keşke daha uzun sürseydi dediğim bir kitap okudum. Bu kitabın neden bu kadar önemli olduğu özellikle realist edebiyatın mihenk taşlarından biri kabul edildiğini kitabı okurken bir kez daha anladım. Kitabı okurken düşündüm de aslında hepimizin içinde bir Emma var. Ah Emma sen nasıl bir kadındın öyle. Sana üzülsem mi kızsam mı hak versem mi bilemedim. Kitap, din sömürüsüne ve kiliseye başkaldırı niteliğinde olduğu için döneminde yasaklara maruz kalmış. 
Gustave Flaubert bu nedenle yargılanmıştır. Kitap o kadar etkili olmuştur ki öyle ki yayımlanmasının ardından psikolojide Bovarizm kavramı ortaya çıkmıştır.
Kitapta o kadar ustaca kurgulanmış, yaşamın içinde her an karşılaşabileceğimiz karakterler vardı ki hangisini uzun uzun anlatsam diğerinin hatrı kalacak sanki.
Bir aşk kitabı okuyacağımı düşünürken, ihtiras, doyumsuzluk, mutluluk arayışı içinde olan bir kadının kitabını okudum.
Kitaptaki karekterleri asla unutmayacağım. Özellikle Charles. Senin gibi bir kocam olsun ister miydim bilmiyorum. Sinir krizlerine neden olan bir karaktersin. Budalalık bir kişiliğe bürünecek olsaydı bu kesinlikle Charles olurdu. Bunda Emma'nın da etkisi ne kadar var tartışılır tabi.
Ve sen Homais, en sevdiğim karakter sen oldun. Keşke daha fazla yer verilseydi kitapta sana. Ki bence başlı başına bir kitap olmalı Homais karakteri hakkında. Özellikle Rahip ile olan din hakkında ki konuşmaları beni fazlaca etkiledi.
Kitap hakkında yazılacak, konuşulacak çok şey var. Ama en iyisi kitabı okumak. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
··
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.