Bu adamlar demek ki hücumlarıyle beni öyle yordular ki, sersem tavuğa çevirdiler. Zavallı ancak yine celsede ku- laklarımı tıkayarak dinlenmeye vakit bulabildim. Artık demek son derece sürmene idim. Dur durak yok ki... Gece de muttasıl çalışıyorum. Uykum az. Ekseriya şafak sökerken yatıyorum. Bir defa şafakla yattım. Geldiler uykudan uyandırdılar. Saate baktım, ancak bir çeyrek uyumuşum.
Şurası garip ki bunların mükafatını İsmet'in ve Mustafa Kemal'in düşmanlıkları ile gördüm. Bana günde sekiz İngiliz veriyorlardı. Otel, yemek parası gibi masraflarım vardı. Bizden sonra adî işlere giden kâtiplerine bile oniki İngiliz yevmiye verdiler. Bugün de Paris'te vatancüda, maişet sıkıntısı içinde garip yaşıyorum.
Sayfa 169 - Vatancüda: Yurdundan ayrı kalmışKitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.