A. HARİKA BİR MÜJDE: ÖLÜYÜM
Rab İsa çarmıha gerildiğinde, bizi çarmıha yanında taşıdı ve biz de orada çarmıha gerildik. Tanrı'nın nazarında, O bizi yok etti. Kendiniz hakkında ne düşünüyorsunuz? "Uğraşılması çok zor biriyim!" Kendilerini tanımayanlar ne kadar zor olduklarını fark etmezler. Tanrı'yı tanıyan ve kendini tanıyan bir kişi, "Ben zor bir insanım" diyecektir.
Günahla yüklü olduğumuzda Rab İsa'nın ölümünü işittik. Bu, müjdedir. Sonra bütün umutların ötesinde olup öldüğümüzü gördük. Bu da müjdedir. Hamdolsun, bu, müjdedir! Rab'bin ölümü hepimizi içine almıştır. Biz Mesih'te öldük. Bu harika bir müjdedir! Tıpkı Rab'bin ölümünün harika bir müjde olması gibi, bizim kendi ölümümüz de harika bir müjdedir. Tıpkı Rab'bin ölümünün sevinçli bir durum olması gibi, bizim kendi ölümümüz de sevinçlidir. Rabbimiz'in öldüğünü işittiğimizde aklımıza ilk gelen şey ne olmalıdır? Aramatyalı Yusuf gibi olmalıyız. O'nu gömmeliyiz. Aynı şekilde öldüğümüzü duyduğumuzda, ilk yapmamız gereken şey kendimizi gömmek olmalıdır. Çünkü ölümü izleyen ilk şey gömülmedir. Ölüm son değildir. Biz zaten Mesih'te öldük. Bu yüzden yapmamız gereken ilk şey kendimizi gömmektir.
Sayfa 16 - Akarsu YayınlarıKitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.