Savaşlarda inançla ölüme giden genç insanları düşünmeye başladı. Atatürk'ün Çanakkale savaşındaki tarihi emrini hatırladı; askerlerine basit ve kesin bir dille ölmeyi emretmişti. Hepsi de buna sonuna kadar uymuştu. Sevdiklerinin, çocuklarının daha iyi bir gelecekte yaşayabilmesi için hiç şüphe etmeden kendilerinden vazgeçivermişlerdi. Zangır zangir titriyordu. Gözlerinden yaşlar akıyordu. Çanakkale'de ölüme giden alayın askerleri en azından hep birlikteydiler, omuz omuza yola çıkmışlar ve her türlü acıyı hissetmişler ama yalnızlığı duymamışlardı. Kendisi ise yaşayıp yaşamamaya küçük odasında, bir başına karar verecekti.
Sayfa 189
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.