Gönderi

[ Nâzım Hikmet & Orhan Kemal ]
1943 güzünde Orhan Kemal, cezası bittiğinden, salıverilir... Nâzım Hikmet üç buçuk yıl birlikte yaşadığı , bir baba, bir ağabey gibi sevdiği, bir meslektaş gibi eğittiği arkadaşının gidişiyle sarsılır: “Raşit çıkıyor... Elbette seviniyorum, hem de çok... Fakat içime ayrılığın hüznü düştü... Ondan bir insan, bir arkadaş , bir meslektaş olarak hiçbir şikâyetim olmadı... Ona ne kadar alıştığımı ve ne kadar onu sevdiğimi şimdi daha kuvvetle anlıyorum...” Orhan Kemal 26 Eylül’de ayrılmazdan önce “ Nâzım Hikmet’e ” bir şiir yazar... Ustası şiiri okuyunca ağlar: Sen “Promete’nin çığlıklarını kabakıyım gibi tütün piposuna dolduran” adam, sen benim mavi gözlü arkadaşım, kabil değil unutmam seni... 26 Eylül 1943 seni yapayalnız bırakıp hapishanede bir üçüncü mevki kompartımanda pupa yelken koşacağım memlekete... (...)
Sayfa 46 - Evrensel Basım Yayın 3.Basım Ocak 2007Kitabı okudu
·
73 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.