Adamımızın gözü ufuklara bakar. Bütün bu bataklık çölünde ve yükselen buğular arasında ortalarda bir hayat işareti bulmak ister. Görünürde kimseler yoktur. Uykusundan iyice uyanınca kaygılanır, başkalarını,kendi türünden başka insanları,hayır,hiç olmazsa bir kişiyi , bir tek kişiyi görmek ister . İsterse onunla konuşma imkanı bulunmuş olmasın. Buna rağmen adamımız o bir kişinin "orada" bulunduğunu,onun orada durduğunu,nefes almakta olduğunu bilmek ister. Onunla iletişim kurabilmesinin imkansız olduğu fizik olarak görülse ve bilinse bile,gene de onun,orada durduğunu bilmesi ve her şeye rağmen bu fizik engellerin aşılabileceğine hayal etmesine nazari olarak bir engel bulunmadığını düşünmesi umutlanabilmesine yetecektir.
Sayfa 14
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.