Yahudiler binlerce yıl boyunca zulüm gördü . Katliamlar, sürgünler, tecavüzler... Hani filmlerde olur ya kahramanlar sürekli acı çeker fakat filmin sonunda refaha ererler. Gerçek hayat pek öyle olmuyor galiba, Hitler'in katliamıyla zaten zulümden yorulmuş Yahudi milleti kıyımın dorugunu yaşadı. Şimdi biraz rahat nefes almış gibiler bu sefer de onlar dünyanın gözü önünde Filistin'e zulüm ediyorlar. Şaşırdım mı , hayır. Kutsal seçilmiş millet diye bir şey yoktur . Hepimiz aynıyız. Hiçbir milletin diğerinden üstünlüğü yoktur. Tarihten anladığım kadarıyla gücü yeten yetene... Hangi millet ya da uygarlık diğerinden daha avantajlı güçlü konumdaysa zulüm etmekte öldürmekte hakkı gaspta bir sakınca görmüyor. İnsanların hayallerini zorlayan işkenceler adaletsizlikler yapmaktan çekinmiyor. Bu böyle olmuştur hep. Geriye de bu tür haksızlık hikayelerini anlatan gömülü şamdan gibi kitaplar kalıyor. Sosyobiyoloji diye bir kitap okumuştum, orada hayvanlar arasındaki güç ilişkilerini anlatıyordu. İnsanların ilişkilerinin de bu ilişkilerden pek bir farkı yok. Hepimiz güdülerimize göre nasıl dünyaya geldiysek nasıl kosullandiysak ona göre hareket ediyoruz. Süslü laflar aklın güdüleri dizginlemesi gibi argümanlar havada kalıyor galiba. Mantıklı makul düşünme adalet hak getire... Kitaba gelecek olursak Yahudiler için kutsal olan bir samdanı kurtarma hikayesi. Güzel kitaptı vesselam. Stefan Zweig i seviyorum. Evden biri gibi
