Öyle bir çağda yaşıyorduk ki, aramizda tenlerimizden daha kalın duvarlar vardı. Kendi içimizde bizden öte bir biz olduğunu bilirdik, ama bir başkasının tenine dokunabileceğimize inanamazdık. Yürürken bir-birimize çarpardık ama konuşmazdık.
·
25 views
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
Yaşamda yerleri değişir her an.
Burda da var olur zaman ve mekan.
Cisim şekilleriyle farklı görüner.
Değişer renkleri,ölçü,çekiye geler.
Matrial çohluğu katar ezemet.
Şekil değiştirmesi ölümdür elbet.
Ölüme denir ruhun çıkması.
Bedeni terk edip özgür olması.
Vücudsa şeklin değişir öyle.
Yaşamda sonsuzdur,ebedi yine.
Maddi,yaşamda yok olmur baksan.
Olmayan,bir şeyse var olmur bir an.
Var olan şeylerden yaranmış olan.
Var olan şeylere dönür var olan.
Vücudun zamanın arıyor insan.
Söyledi vücudlar yoktan yaranan.
Sonra söyledi kilden yoğrulan,
Vücuda hareket verdi yaratan.
Cisimler yaşarak yaşamda kalır.
Yaşamda onları hiss anlatır.
Yaşamak kelimesi hissetmek demek.
Hiss etmemek bu var mı,söyle öğrenek.
Yaşamda cisime hiss geldiği an.
Etrafta olanı denemez bir an.
Susuzluk geldiyse,yemek aramaz.
Koruma geldiyse serbest dolaşmaz.
Deneyip her şeyin kıymetin bilse.
Zamanı çatmaz ki,her şeyi geçse.
Geçerek her şeyi beyine yazsa.
Beyinde yer kalmaz her şeye baksa.
Etrafta olanlar sayısız,sonsuz.
Doğulan anında elbette suçsuz.
Bu yeni alanda yeni forumda.
Nasıl cevap görüp yaşayır burda?
Zamanla öğrense yaşam bilgisin.
Bilgisiz nasıl o,yaşıyor deyin?
Gidecek yeri seçse eğer o.
Bilgisiz nasıl da yollar seçer o?
Bedenden bilgiler gider kafaya.
Ağızdan,gözlerden,kulaklardan,başa.
Burundan,deriden,nefesten,başa.
Bunlarla ayırır doğru,yanlışa.
Öyle düşünür ki,vücud biliği.
Yaşamda ayırır kötü,iyiyi.
Bu görüşe göre zaman harcıyor.
Bilgiler artırıp anladım diyor.
Anlamak söyler ki, zamanla gelir.
Anlamak kendisi der ki,bilgidir.
Yaşamak için acele eder.
Söyler ki,bilgiler öğrensem yeter.
Bilgiler topluyor beyine her an.
Vücudla dolaşıp zaman ve mekan.
Doğduğu zamanda bilgisiz olan.
Kıymeti verirdi dakik her zaman.
Vücuda dakiklik veren o,güçe.
Gereksiz bakarak koydu köşeye.
Beyne giderek ayrıldı ondan.
Beyinde bilgi yok başladı burdan.
Şimdi bir ben olub kendin görmeli.
Etrafında olan çok hepsin bilmeli.
Beyinde bir şey yok bilgisiz biri.
Bu halde gördü ki,değersiz biri.
Herkesin bilgisi var bu dünyada.
Bir onun bilgisi yokdur kafada.
Beyini doldurub kıymet vermeli.
Her şeyin açmasın kesin bilmeli.
Beyinden başladı haraket şimdi.
Beyinde geçmiş yok,var yalnız şimdi.
Şimdini yaşayıb vücud hiss edir.
Bununla yetinmez fikirler edir.
Vücuda hüküm edir artık beyinden.
Tahtını kurarak fikirler eden.
Artık hünkarlık edir düşünen.
Düşünce yücedir söyler düşünen.
Düşünür her şeyi geçip yaşasam.
Görür ki,dünyada ben yok olacam.
O zaman diyor ki,doğruya çatsam.
Düzelir her işim kendimi bulursam.
Doğulan anında bir olan bu şey.
Düşünüb bölerek yarattı çok şey.
Düşünmek arıyor her zaman bir şey.
Dura da bilmez ki,olmasa bir şey.
Birliği yaratır yalnız anlamak.
Anlak bu ise bilgisiz bakmak.
Bilgisiz,hiç kimsiz cevabı bilmek.
Buna deniyor hiss ile görmek.
Hiss ile bakarak hayatı sezmek.
Cismin hareket yerini görmek.
Bakarak birine cevabı bulmak.
Vücuda değil de içine bakmak.
Diyelim bakıyom öyle kediye.
Soğuktan bükülmüş,girmiş köşeye.
Onun yaşadığın yaşadım ben de.
Anladım niye o,yapıyor böyle.
Bakıyorum birine çalışır öyle.
Yukarıdan bir eşya düşür eline.
O anda yaşadım bu şeyi ben de.
Peki bana ne olmuş yapırım böyle?
Ama o düşmemiş benim elime.
Yaşadım acıyı onunla birge.
O anda anladım vücud ayrıdır.
Bu ise yaşanan şeyi anlatır.
Her şey bu dünyada vardı ezelden.
Beden,hiss,duygular,düşünce ve ben.
Fikir,arzu,seçim,arayış,bilik.
Hepsi olsa da bunu görmedik.
Bu farklı yaşamdır anlayan çözer.
Yaşamın cevabın tam dakik görer.
O zaman anlar ki,sevgi nedir.
Anlamak sevgiyi yaratır biler.
Sevgi kiminse değil o yaşayan birinin.
Yaşayan nedir ki,soruyu netleşdirin?
Yaşayan ele hisdir,ona yaşam veren ne?
Yaşayana yaşamı hiss den başka verin ne?
Yaşayanı ayırmışız biz ele çoklu yere.
Anlasaydık ayırırdık bu kadar çok yere?
Biri olmuş yaratan, biri ise yaratılan.
Biri olmuş yaşayan,biri ise yaşanan
Söylenmiş ki,sen varsın bir de seni yaratan.
Böyle söylenmiş ona bir de karşıda olan.
Görürsense neyise o,var bir de sen varsın.
Bir de sana bunları gösteren var yaratan.
Bakalım öylemi,doğru verilmiş bunlar?
Görürüm bir köpeği güneşten uzak durar.
Gölge bir yere gider,orada da oturar.
Gölgede otursa da derinden nefes alar.
Bu anda soru geldi,neden orada oturmuş?
Burda olan havayı o,gören nasıl duymuş?
Bu sorunun kendinde ben ve bir köpek olmuş?
Yoksa bu soruyu da hiss kendisi sormuş?
Her ikimiz yaşadık orda olan ortamı.
Her ikimiz anladık orda yaşamı.
Ona baktım anladım o,neden böyle eder?
Yoksa onun etdiğin hiss kendi bana söyler?
O,olanı geçirir ben de hemen olanı.
O,ne geçirir ise nereden bildim cevabı?
Onun geçirdiğini nasıl alarım ondan?
Belki sorup sözle cevap alırım ondan?
Axı o,benden ayrı,ben de ondan aralı.
Ne yapsa da anlarım dursa bile aralı.
Vücutla biz farklıyız, anlayışla farklıyız?
Farklı olsa idik biz,nasıl doğruyu anlarız?
Düşünmüşüz ben ayrı bir de o,varlık ayrı.
O,varlığın yapdığın sözle sormak ayrı.
Soru sorarsan sözle sen,hangi cevap yaranır?
Ama onu net görürsen bilgi bilmek yaranır?
Ama o,beni yaratan hem de onu yaratan.
O,nedir ki görüb sen doğru cevaba çatasan?
Bize verir o,canı hem de bütün cevabı.
O,kendisi nerede kim verecek cevabı?
Gören o,da canlıdır yoksa canı yaratmış?
Yaradır ve yaşatır,yaratmış ve dayanmış?
Onun zamanı yoksa,onda yine yaratır.
Zamanı varsa onun,yaratıp ve dayanmış.
Sözleri duyunca biz sahiblenib bilgi aldık.
O,bilgilerinse açmasın bilzer aldık?
Yoksa kelimeleri mi toplamaya başladık?
Toplayarak kelimeleri netliğe hiç ulaşdık?
Ama soruyu soran kim,bir de cevabı anlan kim?
Ama kendin gören kim,bir de onu gören kim?
Ama çevreyi geçen kim,hareketi eden kim?
Ama bunu bilen kim,bir de bunu yazan kim?
Bizim için olmuşdur yaman birçok o,kimler.
Kimleri çözmek için düşünce fikir eder.
Düşünce onu salmış çıkmaz labirente.
Nereye gitdiyse de çıkmadı gün yüzüne.
Ama bu karanlık yaşam nasıl değişebilir?
Netlik nasıl gelecek bunu kuran düşünür!
Yolu o,bulmak için edir birçok fikirler.
Düşünerek yollardan birini kendi seçer.
Açılmazsa sorular,sadece zulmü yaşar.
Ondandır soru gelir,bunu görürse o,anlar.
Bu verilen sualler onu ezmeye değil.
Bu sorularla hissi,benden ayırmak değil?
Derler cevabı düşünce verir.
Soru soruldukda fikir edilir.
Bilgi olmadığında düşünce neyler?
Cevap olarak bilmiyom söyler.
Sorunun cevabın fikir arıyor.
Ben kendim cevabı bularım diyor.
Öğrenir cevabı söz gibi fikir.
Sözlerle anlamaz,sadece bilir.
Fikir habersizdir cevap verenden.
Düşünür kendi dir yaşamı gören.
Sözleri fikire toplumdur veren.
Olmamış bizlere hissi gösteren.
Özgür olamadı yaşamda insan.
Bu sözün cevabın arıyor her an.
Sözlerin kurduğu rüyadan uyan.
Özgür olabilir bir tek anlayan.
Cisme yaşayan gösterir kendin.
Anlamak kıdadır yaşayan için.
İnsanlar cevabın arıyor sözün.
Çöze bilmediler yaşamın kendin.
Yaşamın cevabı hissi anlamak.
Hissi anlayıb da sevgiyi tatmak.
Her zaman bildirir yüçe yaşamak.
Hayatı çözerek beni anlamak.
Yaşamın cevabın göremeyen insan.
Aldanarak çaresiz kalır her bir an.
Çaresizdir doğru cevab arayan.
Yalnış ile kimdir rahat yaşayan?
Doğru neyin kıdasıdır yaşamda?
Ne yemekdir ne içmekdir dünyada.
Doğruya kim ulaşmamış durursa.
Her zaman zulmü yaşar dünyada.
Bu hayatta özgür olmayan insan.
Arayacak her zaman bir kahraman.
Bu fikri yaratır çözüm bulmayan.
Yaşamı bizlere hissdir anlatan.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.