Sevgi ve nefret
Moralim bozuk olduğunda hele yorulmuşsam, bıkmışsam ve kendi kendime söylenmeye de başlamışsam istenilenin tersini yapmaya meyilliyimdir. Kalmamı istediğinde gider, gitmemi istediğinde kalır ve bir şey yapmamı beklediğinde de hiçbir şey yapmazdım. Şaşırtırdım onu. Çileden çıkar, evde kırılmadık eşya bırakmaz, hakkımda kendi kendine söylenir dururdu. Ben de ondan aşağı kalmaz birkaç kelâm eder, bayağılaşırdık sonra da ikimiz de ayrı odalara kapanır saatlerce çıkmazdık. Yorucu birkaç saatin ardından barışmak için bir gün ben giderdim kapısına, bir gün de o gelirdi kapıma. Ne kadar tartışsak da birbirimiz olmadan hiçbir şey yapamazdık. Bizi ayakta tutan birbirimize duyduğumuz sevgi ve nefretti.
"Onları öfkeme layık bulmuyorum. Öfkem bana ait bir şey. Yakın hissetmediğim birine nasıl gösteririm onu." - Oğuz Atay
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.