Abartılı bir tevazu olarak mı görmekteydiler bu mecalsizliğini?Farkında olan var mıydı, belki de hiç de oralı olmaması gereken şeylerin ardında koşturup durduklarının?Hem ne olacaktı ki birileri bilsin ya da bilmesin?Birkaç laf edilecekti işte hepsi o kadar.Unutulup gidecekti o küçük çabaları; belki de gereksiz anlamlar yüklediği o sıradan işler, kıytırık fedakarlıklar, önemsiz şeyler.Yapılsa ya da yapılmasa dünyanın gidişatını değiştirmeyecek olan o alelade uğraşlar.Abartıyordu belki ve şimdi de sürdürmekteydi bunu.İşte sıradan bir hasta gibi gelip düşmüştü döşeğine ve uyuyamıyordu bir türlü bu garip mülahazalar yüzünden.Sanki ardında çok önemli şeyler bırakmış gibi, hayıflanmaktaydı yaşadıklarına.Şu geçmişlerinin bir yerine takılan ve bir türlü oradan kurtulamayanlar gibi.Bir önemi de yoktu çoğu kez bunların.Asıl sorun başka yerdeydi, kendinize bile itiraf etmekten çekindiğiniz.Ama ne vardı ki onun gizleyeceği.Oldukça yalınkattı dünyası, o küçük arızaları saymazsak, bir önemi olmayan.Önemli olan ısrarla sürdürdüğü şu hesapçılık, sorgulamalar, hayatını hep yeniden ve yenileyerek yaşama isteğiydi.Geri dönse şayet ne değiştirecekmiş gibi sürdürülen gelgitler.
Sayfa 24Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.