Orhan Pamuk hayata bakışı nedeni ile benim makbul görmediğim bir yazar. Önyargılı olduğumu kabul etmem gerek. Ancak Calvino'nun bir kitabında kahramanlar yazarı tanıyıp tanımama konusunda birbirleri ile fikir alışverişi yapıyorlardı. Ve sanırım kadın kahraman yazarı tanımanın doğru olmadığını iddia ediyordu. Bu metin üzerine ben de Orhan Pamuk'u ondan bağımsız olarak okumam gerektiğine kanaat getirip önce Masumiyet Müzesi'ni sonra da bunu okudum. Yıllar önce Kar isimli kitabını da okumuştum (o zamanlar Orhan Pamuk'a karşı önyargım bu kadar yoğun değildi). Masumiyet müzesi isimli kitabını okuyunca ve eski kar kitabı okumamla beraber yazarın kaleminin çok güçlü olduğunu, gözlem konusunda çok becerikli olduğunu ve çok emek verdiğini (ki ben yazarların emek vermelerine takmış bir okurum) gördüm. İnsan iç dünyasındaki duygusal gidiş gelişler, karar verme süreçlerinde olan bitenler, iç mücadeleler, fikirsel neden sonuç ilişkileri ve duyguların içte yürüyen haliyle dışa yansıyan hali arasındaki uyum ya da uyumsuzlukların kaleme alışı konusunda oldukça üst düzey cümleler okudum. Çevreyi gözlemleme, detayları hakkıyla kelimelere dökme konusunda ise hakikatten çok başarılı. Bu kitap özelinde içeriği anlatmaya gerek yok. Bir sürü inceleme var. Benim üzerinde duracağım konu, Orhan Pamuk kişiliğinde benim bir türlü kabul edemediğim hayata bakışına dair iç dünyasını bu kitapta da ortaya koyduğudur. Olan biteni bir cam arkasından izlemesi, haksızlığı, acıyı, derdi, ölümü dertsiz dertsiz anlatması, özellikle alttan alttan solculara, Atatürk'e dokundurması benim gücüme gidiyor. Benim gibi düşünmek zorunda değil elbette. Konu bu değil. Benim gibi düşünmeyen yazarların da kitaplarını okurum. Nasıl düşünüyorlar bilmek isterim. Ancak Orhan Pamuk bunu açık açık yapmıyor. Bu kitap özelinde İstanbul'da bir döneme ait olan biteni anlatıp kahramanlarının olayına arka plan yaparken, kendi hayata bakışını çok belli etmeden alttan alta okuyucuya göndermesini ben kabul edemiyorum. Okuyucuyu kahramanlarının olayına çekip, bilinç altına siyasi fikrini enjekte ediyor gibi geliyor bana. Belki ona karşı önyargım beni böyle düşünmeye itiyor. Olabilir. Ancak böyle hissediyorum ve bunu anlatmak istedim. Bir daha da Orhan Pamuk okumayı düşünmüyorum. Not: Bundan, diğer okurlara ya da Orhan Pamuk'a ne? E, bende okurum ve bu mecra bana inceleme yap, fikrini söyle diyor. Ben de söyledim.

Kafamda Bir TuhaflıkOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 201913,4bin okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ünal Özüm