Sanki bu kalbimin yavaş yavaş parçalanmasını durduracakmış gibi elimi göğsüme vurdum. Adrian’ın az önce ruhumda bıraktığı açık yarayı iyileştirebilecekmiş gibi.
O her zaman karanlık olsa da konu ben olduğumda, en azından bir ışık vardı. Şimdi o ışık gitmişti, geriye sadece onun karanlığı kalmıştı.
Boğazımdan bir hıçkırık koptu çünkü biliyordum, bu gece Adrian’ın bir parçasını kaybettiğimi biliyordum.
Aşık olduğum parçasını.