Gerçek hadîs imiş bu ki hûbun vefâsı yok
Kim sevdi hûbu kim, dedi hûbun cefâsı yok
Aşkın belâsı yok deyuben aşka düşme var
Kim âşık oldu kim, dedi aşkın belâsı yok
Ânın ki hacc-ı ekberi ey cân sen olmadın
Beytü’l – Harâm’a varmamış ânın sefâsı yok
Şeytan teg ol ki, sûretine kılmadı sücûd
Bir ince derde düştü ki, hergîz devâsı yok
Şol cân ki senden özge taleb etmedi murâd
Hecrinde yakmağın ânı her dem revâsı yok
Yâ Rab ne şavk imiş bu mehin yüzü kim anın
Yüzi katında şems-i duhânın ziyâsı yok
Bîmâr-ı aşka can verir ey cân lebin, velî
Münkir sanır kim ol şeffeteynin şifâsı yok
Gel gel beri ki, savm u salâtın kazâsı var
Sensiz geçen zamân-ı hayatın kazâsı yok
Aynın hatâsız ey büt-i Çîn döktü kanımı
Türk-i Hatâdır aslına varır hatâsı yok
Fânî cihâna bakma geçer, ömrü sevme kim
Ömrün zevâli var, cihânın bekâsı yok
Yârin gelir hemîşe cefâsı Nesîmî’ye
Sen sanma kim Nesîmî’ye yârin atâsı yok
Nesîmî