Ve mükemmel bir son...
Nietzsche ona bakmadan konuşmaya başladı. " Gözyaşlarımdan birinin dili olsaydı, derdi ki, derdi ki.." ıslığa benzer bir fısıltıyla devam etti. " Sonunda özgürüm! Yıllardır buraya kapatılmıştım! Bu adam, bu sert, bu acımasız adam benim akmama bir kez olsun izin vermedi.."
Sayfa 366 - Ayrıntı Yayınları 56.BasımKitabı okudu
··
435 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.