Ben insanları düşünüyorum ve dünyayı.
O insanlar ki böyle her akşam üstü,
Şark söyler ve şiir yazarlar; ölüme dair...
Bu kadar kısıtlı zaman, ölüme giden hastalıkları, yoksulluk ve sıkıntılı zaman... Bu kitap hayatımın dersini verdi bana. Yaşama dair , ölümü beklemelerine rağmen ne kadar umutlu olduklarını iliklerime kadar hissettim. Bu kitap "Kelebeğin Rüyası"ndan ibaret değil. Evet bu kitapta aşk şiirleri de var lakin ana tema ölümdür bu adamların yazdığı şiirlerde. Nereden bilebilirdim adım attığım yerde daha önce sizin elinizde kağıt kalem ile şiir yazdığınızı. O sokakta edebiyatın derinliklerine indiğinizi. Arşivin tozlu sayfalarından sizi çıkaranlara bin teşekkür.
Kelebek ömürlü şairlerimiz; ruhunuz şâd olsun...