Kitabın ilk cümlesinden itibaren anladım nasıl karanlık bir yola girdiğimi. Okudukça kayboldum. Kayboldukça kendimi buldum. Okurken ellerim titredi, bazen gözlerim doldu ama daha çok kafamda bir kurşunla gezdim sayfaların arasında. Olay örgüleri ve kuruntularıyla insanı yerden yere vuran Hakan Günday'a, 'öldürmeye teşebbüs' suçundan dava açılmalı:) Kitabın İlk bölümünde 11 yaşındaki derdanın hikayesi var. Yetimhaneden ve okuldan alınıp bir tarikat şeyhinin oğuluna verilmesi. kendinden yaşça büyük, muhafazakar gibi gözüken fakat hasta ruhlu bir caniyle evlendirilmesi ve bu caninin her gün Derdâ' ya işkence etmesi sonucunda derdanın ondan kaçması... Kitabı anlatmak istemiyorum çok fazla ne de olsa bu bir inceleme. Herneyse;) İkinci bölümde ise Derda' nın hikayesi anlatılıyor. Bu Derda ise bir mezarlık çocuğu. Babası hapiste annesi ise hastalıktan ölüyor. Derda yetimhaneye gitmemek için annesinin cesedini parçalara ayırıp farklı mezarlara gömüyor. Derdâ ve Derda' nın yıllarca bu acılara maruz kalması yani acıyla yoğrulması aslında birbirlerine hazırlanışlarının ve birbirleriyle birleştirilmesinin nedeniydi. Kitabın sonlarına doğru bu kavuşmanın, yazarın Oğuz Atay sevgisiyle bu mükemmel kurgunun el ele vermesi sonucu o kadar lezzetli bir olay çıkıyor ki ortaya. İçten içe bir huzura kavuşuyor insan. Hakan Günday' ın Oğuz Atay sevgisinin ne kadar derin olduğunu bu cümlede anladım " Her insan ve oğlunun, Oğuz Atay' ı sevmiş olabileceğinin hayalini kuruyordu." Oğuz Atay'ın bir hiç uğruna yarım kalan davasını tamamlamak istercesine bu kitabı yazan yazarımızı gerçekten tebrik etmek lazım. Kaç sene geçerse geçsin. Bu kitabı gördüğümde veya duyduğumda hemen anacağım Oğuz Atay' ı belki bu şekilde bizde kapatabiliriz bu yarayı...

AzHakan Günday · Doğan Kitap · 201921,4bin okunma

·

101 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif ucar