Dünya yolunun ahiretle birleşmesi, şüphesiz, insanın iç âlemine birtakım tesirleri olacaktır. Öyle ki, birbirine karşı olan hedefler yakınlaşacak, parçalanmış duygular birleşecek, sonra hepsi de tek bir bütünün ahengi içinde yürüyüp gidecektir. Nefsin yalnızlığı hayatın ulu varlığına katılacak, onun etki alanına girecektir. Böylece parçalanmış unsurlar arasında irtibat kurulmuş, hedefler birleşmiştir. Artık nefsin varlığı tıpkı feza boşluğuna atılan bir yıldızın diğerlerine çarpmadan hareket etmesi gibi, ulu hayat varlığının içerisinde yüzmeye devam edecektir.