Mahidevean kötülüğün bir insanın içine tıpkı bir tohum gibi doğuştan atıldığını düşünürdü. Kimileri içinde o kötülük tohumu gün yüzüne çıkmaz, filizlenmezdi. Oysa kimileri kapandıkça ve karanlığa gömüldükçe, içinde bulunduğu şartlar neticesinde gerçekten kötü olur çıkardı. Bı dünyada şeytanın elçisi bile denilebilirdi bu insanlar için.
Sayfa 49 - Artemis yayınlarıKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.