Herkes aşktan ve aşık olmaktan bahseder durur, kimileri ugruna neler yaptığından, feda ettiğinden kimileri neler yapamadığından, içinde kalanlardan.. duygu aynı olmasına ragmen davranış biçimleri arasında büyük farklılıklar var. Bu farklı olusturan duygunun dozu mu karakterin hamuru mu? Aşk icin her şey mübah mı, her taviz verilebilir mi, kendinden vaz gecerek baska birine mi dönüşmek yoksa güç alıp kendini mi dönüştürmek? Gücü sadece olumlu duygulardan mı alırız? Duygunun nitelikten ziyade niceliği yetiyor mu? Aslına bakılırsa herkes aşkını kendisi kadar yaşar, ahlakı, kalbi ve egosu kadar.. Bazıları çöller aşar Bazıları kezzap döker herkes kendisine yakıştığı gibi, Mevlana'nın şu metaforuyla bitirelim, "Aşk herkeste vardır ve her konuda devrededir. Eşeğin anırması da aşktan- dır. Aşığın gözyaşı dökmesi de aşktandır. Ama biri eşekçesine digeri Ademcesine!"

Kalb-i SelîmÖmer Tuğrul İnançer · Sufi Kitap · 202257 okunma

·

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nobody