"Bak, anlatayım sana: Kralların en iyi, en kutsal haklarından biri af hakkıdır. Bir zamanlar ben de bol bol affettiğim için kendimi kral gibi hisseder- dim. Kimseyi suçlamazdım; alabildiğine hoş görürdüm, seve seve sağa sola af dağıtırdım. Başkalarının isyana kalkıştığı, köpürdüğü hallerde ben sadece öğüt verir, inandırmaya çalışırdım. Ömrüm boyunca varlığımın, öğrenci ve arkadaş çevrem ve hizmetkârlar için çekilmez olmaması için uğraştım. Fakat artık kral değilim. Kölelere yaraşır bir halim var. Kafam gece-gündüz kötü düşüncelerle dolu, ruhumda şimdiye kadar bilmediğim duygular başkaldırıyor. Nefret ediyor, küçümsüyor, isyan, korku duyuyorum. Aşırı derecede sert, titiz, hırçın, nezaketsiz, vesveseli oldum. Eskiden güldüren bir kelime oyununa, zararsız bir alaya vesile olan şeyler, şimdi içimde yalnız ağır, ezici duygular uyandırıyor. Mantığımın işleyişi değişti: Vaktiyle yalnız parayı küçümserdim, şimdi sanki bir suçları varmış gibi, husumetim paradan zenginlere döndü.
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.