Ardıma dönüp baktığımda bir tuvale dökülebilecek en çirkin insanlık manzarasına neden olduğumu düşünmek acı verici. Yine de yaptıklarımdan ya da sebep olduklarımdan hiçbir zaman pişman olmadım, olmayacağım. Elbette kaldırabileceğimden fazla bir yükün altına elimi sokmak tamamen bilinçli olarak yaptığım bir tercih değildi. Tüm kariyerimi yeryüzünün görebileceği en uçuk fikirlerden birine adamaya karar verdiğim o an, başıma gelecekleri nereden bilebilirdim ki? Tek tesellim; ben karanlık bir dünyanın bitmek tükenmek bilmez sorunlarıyla boğuşurken yaşadığım toplumun geri kalanın bir cerahatten arınmış olarak yaşamış olduğunu bilmek. Hatta bu tuhaf haz ile yaşamaya öylesine alışmışım ki şimdilerde, ıssızlığın ortasındaki bu kulübede, pek çoğunun sahip olduğu o amaçsız varoluş çabasından bile vazgeçtim