Rafizi
Arap- çada "r-f-z" kökü; "terk ermek, ayrılmak, dağılmak ve yayılmak" anlamına gelir. Rafizi ise ayrılan, terk eden anlamında olup, bir topluluğa isim olduğunda "Ravafiz" şeklinde kullanılır. Terim olarak ne anlama geldiği konusunda farklı görüşler ileri sürülmüştür. Rafizi terimi, çok erken dönemden beri Şia tarihinde bulunmaktadır. Bu terimin kökeni Zeyd b. Ali'nin Emevilere karşı başarısız isyanına kadar gider. 122/740'da gerçekleşen bu isyana, silahlı direnişin faydasına inanmadıklarından dolayı -daha sonra İmamiyye olarak adlandırılacak bir grup- katılmamıştır. Bunlar, Zeyd'in Ebû Bekir ve Ömer'den kendini ayırt etmesini ve bu ikisinin büyük günah işlediğini açıklamasını istemişlerdir. Ancak İmam Zeyd, onların arzularına göre cevap vermeyince kendisini terk etmişlerdir. Bunun üzerine Zeyd b. Ali, onlara bu ismi vermiştir. Rafizi isimlendirmesi, Zeydiler açısından İmam Zeyd'in terk edilmesi, Sünniler açısından da ilk iki halifenin reddedilmesi şeklindeki iki büyük günahı hatıra getirmektedir.
...
Aslında Rafizilik tek başına müstakil bir firka olmayıp, Şii-İmami olarak kabul edilen kimseler veya Şia'ya karşılık kullanılmış bir kavramdır.
Sayfa 285Kitabı okuyor
·
1 plus 1
·33 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.