Yorgun bir Eylül akşamına devrilmiş seni düşünüyorum uzun uzadıya. Senden sonra huzur yüzü görmemiş ömrümü sorguluyorum bir balkon yalnızlığında. Şehrimize gelmediğin günde takılıyor zihnim bir süre. Sonra toprağına içinde bir yüzük sakladığım mor menekşe hatırlatıyor kendini kim bilir kaçıncı kez. Onu seninle buluştuğumuz tepenin otobüs