Sevda
-Bu mu? evet, bu. ta kendisi
+Çok yorgunum.
-çok ince giyinmişsin. üşümez misin?
+nicedir üşüyorum. Çok mu özledin oraları? O zaman niye buradasın? Kim bilir hüda'nın kimi rüzgarının önüne niye düşüreceğini?
...
-şu an kesilir diye korktum. Senin için korktum.
+Dedim ya, yorgunum. Çok yorgunum. Çok uzak yollardan yürüyerek geldim ben. Peki ya sen? Sen de benim kadar yorgun musun?
-ben de yorgunum. Ben de çok uzak yollardan yürüyerek geldim. Ama benim bütün geçmişim sen bir nazar edersin aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var.
Bunca yolu yürürken yaşımın üstünde büyüdüm ben. Mahşerlerin içinden geçtim. Sandım ki öldüm de cehennemdeyim ama ne zaman öldüğümü bilemedim.
Böyle bir yorgunluğu ancak benzer yolları düşmüş olan anlar. Senin de yorgunluğunu benim yorgunluğum, senin gördüklerini ancak benim gördüklerimi siler. Gerisin geri birlikte yürürsek eğer o yollar haritadan silinip gider. Bütün işaret taşlarını iptal edebilir, güzergahları ihlal edebiliriz. Bütün o sesleri, tatları, kokuları yok edebiliriz. İnkar etme kalbin mucizesini, Yeter ki el ver.
Bir tarafımız hep kırık kalacak belki ama ihtimal bir kafiye tutturabiliriz. Bütün yorgunluklarımızı yek değerinde dindirebilir, birbirimize sığınabilir, iki ayrı ırmağın delicesine değil bir ırmağın derininde akabiliriz. Yeniden diyebiliriz.
+Sen öyle çağırmasan ben böyle gelmezdim. Ben böyle çağırmasam sen böyle gelmezdin...
Sayfa 507Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.