Gönderi
Yalnızlığımıza son veren biri var: iç sesimiz. Gerçi, zaman zaman bazılarının iç sesi olmadığını düşündüğüm de olmuştur. :) İç sesimiz bize zaman zaman doğru yolu gösterse de bazen de acımasız bir düşmana dönüşebiliyor; acı veren duyguları aklımıza sakız yapıyor, utanç dolu anlarımızı zihnimizde tekrar tekrar canlandırıyor, bizi düşüncelerimizin kıskacından kurtarmıyor, aksine, sinsi bir şeyin doğmasına yol açıyor bu dırdırcı iç ses. Kross, kitaba, yaşadığı bir olayı anlatarak başlıyor (Hikâyeyle başlayan kitaplara bayılırım). Bu hikâye bir kendini keşif hikâyesi. Terzi kendi söküğünü dikemez derler ya. İşte, Kross'un aydınlanma ânı da bu olay oluyor. Ardından bu kitapta, yedi bölümde anlatılan, iç sesi susturmanın veya ona olumlu bir görev vermenin yollarını anlatıyor. Kitaptaki deney ve uygulamalar ilgi çekici. Elbette, bu yollardan bazılarını biliyoruz, bilmediklerimizi de kitaptan öğreniyoruz. Pratik faydaları olabilecek bir kitap.
·
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.