Spoiler
İkinci kez okudum. Sabahattin Ali en sevdiğim yazarlar arasında, diğer kitapları gibi bunu da çok seviyorum. Kitap akıcı ve kolay okunabilir. Karakterlerin iç dünyasıyla, düşünceleri ile ilgili kısımlar da var, bunlar uzun uzun anlatılmamış ama yine de az sözcükle duygular çok güzel aktarılmış. Yusuf’un hiç bir yere ait hissedememesi, sürekli arayış içinde olması, Muazzez’e olan masum sevgisi ve son olarak hayatta en çok sevdiği hatta gerçekten sevdiği tek insanı kaybetmesi. Tüm bunları Yusuf’la birlikte yaşadım. Yusuf’un üzücü olaylar karşısında fırtınalarını içinde yaşaması yazarın dediği gibi dışardan izleyenlere ağlamasından daha ağır geliyor. Okurken Yusuf’un sakin halleri beni çok etkiledi. Diğer karakterlerden de biraz bahsetmek gerekirse Muazzez gerçekten Yusuf’un dediği gibi masum bir çocuk. Salahattin Bey hayattan arzu ettiklerini almış, mükemmel olmasa da herkes gibi bir hayat yaşamış. Şahinde karakteri, her şeyin sorumlusu. Bir insan nasıl bunları yapabilir dedirtecek cinsten. Bir noktada belki ona da hak verilebilir fakat yaptıklarının kabul edilebilir olduğu anlamına asla gelmiyor. Kitabın sonlarına doğru az da olsa 1.Dünya Savaşı’nın etkilerine yer verilmiş.